“Wie kom jij ophalen?”, vraagt ze. Zij is de mama van het jarige klasgenootje op het kinderfeest. “Ik kom Door halen”, zegt Roel. “Ah, jij bent de nieuwe vriend van Bie!” Roel sluit even zijn ogen en haalt bijna onmerkbaar zijn schouders op. Hij bevestigt met een knikje: hij is de nieuwe vriend van Door zijn mama.
Dat is hij niet, natuurlijk. Roel is mijn wettelijke echtgenoot, mijn levenspartner, mijn grote liefde. We zijn al 10 jaar samen en 8 jaar getrouwd. Helemaal niet nieuw, dus. Wel voor altijd.
Voor de buitenwereld blijft hij echter wel de nieuwe partner. Hoe lang zou dat nog duren? Wanneer kan je het verleden achterlaten en wordt de nieuwe situatie gewoon? Ik hoopte na één jaar. Het zijn er al zeker tien geworden.
Ik vraag me af of dit ook nog speelt in Roel zijn omgeving. Hij was niet getrouwd, maar heeft wel een aantal jaren met iemand samengewoond. Ik denk – hoop – dat het nieuwe er bij mij al wel af is. Alhoewel, onze achterbuurman vroeg niet zo lang geleden (ik denk een jaar of twee) aan Birte hoe de nieuwe vrouw van Roel heette. “Mama”, zei ze.
